Λαμπάδα Σιέλ Οβάλ Μεγάλη

Το έθιμο της λαμπάδας διαμορφώθηκε κατά τα πρώτα χριστιανικά χρόνια. Τότε οι νεοφώτιστοι βαπτίζονταν είτε το βράδυ της Ανάστασης ή την Κυριακή του Πάσχα. Η λαμπάδα στα χρόνια εκείνα είχε δυο συμβολισμούς. Πρώτον συμβόλιζε τον φωτισμό της ψυχής του νεοφώτιστου με την αποδοχή του νέου φωτός του Χριστού. Δεύτερον συμβόλιζε, το φως που έφερε ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός επειδή νίκησε την φθορά και τον θάνατο με την Ανάσταση Του.

Κατά το πέρασμα των χρόνων οι νεοφώτιστοι έπαψαν σιγά σιγά να βαπτίζονται κατά το βράδυ της Ανάστασης ή την Κυριακή του Πάσχα. Έτσι σταδιακά η Ορθόδοξη Εκκλησία κράτησε τον δεύτερο συμβολισμό της Πασχαλινής Λαμπάδας που έχουμε έως σήμερα.
Κατά τη Μεγάλη Παρασκευή στην περιφορά του Επιταφίου κρατάμε λαμπάδες που έχουν καφέ ή σκούρο κόκκινο χρώμα. Το χρώμα αυτό που έχουν οι λαμπάδες συμβολίζει το πένθος των πιστών για τα Άγια και Φρικτά Πάθη του Χριστού.

━━━━━━━━━▼━━━━━━━━━

Το Έθιμα της Κυριακής Των Βαΐων 

Την Κυριακή των Βαΐων, σε ανάμνηση της θριαμβευτικής εισόδου του Χριστού στα Ιεροσόλυμα, όλοι οι ναοί στολίζονται με κλαδιά από βάγια, από φοίνικες δηλαδή ή από άλλα νικητήρια φυτά, όπως δάφνη, ιτιά, μυρτιά και ελιά. Μετά τη λειτουργία μοιράζονται στους πιστούς.

Η εκκλησία μας καθιέρωσε ήδη από τον 9ο αιώνα το  έθιμο αυτό μια και όπως αναφέρει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης «όχλος πολύς…έλαβον τα βαΐα των φοινίκων και εξήλθον εις υπάντησιν αυτώ». Στα πρώτα χριστιανικά χρόνια, στα Ιεροσόλυμα, ο επίσκοπος έμπαινε στην πόλη «επί πώλου όνου», αναπαριστάνοντας το γεγονός, ενώ στα βυζαντικά γινόνταν «ο περίπατος του αυτοκράτορα», από το Παλάτι προς τη Μεγάλη Εκκλησία. Στη διαδρομή αυτή ο αυτοκράτορας μοίραζε στον κόσμο βάγια και σταυρούς και ο Πατριάρχης σταυρούς και κεριά. Με τα βάγια οι πιστοί στόλιζαν τους τοίχους των σπιτιών και το εικονοστάσι τους. Και σήμερα ακόμα όλες οι εκκλησίες στολίζονται με δαφνόφυλλα ή βάγια.

Λαμπάδα Σιέλ Οβάλ Μεγάλη