Μαγνητάκι Άγιοι Παΐσιος Πορφύριος

Μαγνητάκι Άγιοι Παΐσιος Πορφύριος

Το Μαγνητάκι με παράσταση Άγιοι Παΐσιος Πορφύριος, είναι πλαστικοποιημένο βαρύ χαρτί επικολλημένο σε φύλλο μαγνήτη. Έχει μεγάλη ελαστικότητα και μπορεί να κολληθεί σε μεταλλικές επιφάνειες (π.χ. ψυγείο). Επιπλέον λόγω της εύκαμπτης μορφής του μπορεί να κρατηθεί σαν φυλαχτό (π.χ. μέσα σε τσάντες, πορτοφόλια, κτλ.) χωρίς να ενοχλεί, καθώς είναι μαλακό. Επίσης είναι κατάλληλο ως ένα οικονομικό δώρο βάπτισης μαζί με την μπομπονιέρα.

━━━━━━━━━▼━━━━━━━━━

Ο Άγιος Πορφύριος

Ο Άγιος Πορφύριος, ο επονομαζόμενος Καυσοκαλυβίτης, γεννήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 1906 μ.Χ., στην Εύβοια από ευσεβείς γονείς. Εκάρη μοναχός σε ηλικία δεκατεσσάρων ετών και πήρε το όνομα Νικήτας. Ο Θεός του δώρισε το διορατικό χάρισμα. Στα δεκαεννέα του χρόνια ο Γέροντας αρρώστησε πολύ σοβαρά, γεγονός που τον ανάγκασε να εγκαταλείψει οριστικά το Άγιον Όρος. Επέστρεψε τότε στην Εύβοια, όπου εγκαταβίωσε στη Μονή του Αγίου Χαραλάμπους Λευκών. Ένα χρόνο αργότερα, το 1926, σε ηλικία είκοσι ετών, χειροτονήθηκε ιερέας στον Άγιο Χαράλαμπο Κύμης από τον Πορφύριο Γ’, Αρχιεπίσκοπο Σινά, ο οποίος του έδωσε το όνομα Πορφύριος. Στα είκοσι δύο του έγινε πνευματικός-εξομολόγος και λίγο αργότερα αρχιμανδρίτης. Στην Εύβοια, στην Ιερά Μονή Αγίου Χαραλάμπους, έζησε δώδεκα χρόνια, διακονώντας τους ανθρώπους ως πνευματικός και εξομολόγος, και τρία χρόνια στην Άνω Βάθεια, στην Μονή του Αγίου Νικολάου εξασκώντας το πλούσιο πνευματικό του έργο.

Το 1940, παραμονές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Γέροντας Πορφύριος εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου ανέλαβε καθήκοντα εφημερίου και πνευματικού στην Πολυκλινική Αθηνών. Όπως ο ίδιος έλεγε, έζησε εκεί τριάντα τρία χρόνια σαν μία μέρα, ασκώντας ακαταπόνητα το πνευματικό έργο και ανακουφίζοντας τον πόνο και την ασθένεια των ανθρώπων. Το καλοκαίρι του 1979 εγκαταστάθηκε στο Μήλεσι με το όνειρο να χτίσει μοναστήρι. Εκεί ζούσε στην αρχή σε ένα τροχόσπιτο κάτω από ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες υπομένοντας αγόγγυστα τις πολλές δοκιμασίες της υγείας του. Το 1984 μεταφέρθηκε σε κτίσμα του υπό ανέγερση μοναστηριού, για την ολοκλήρωση του οποίου ο Γέροντας, παρόλο που ήταν πολύ άρρωστος και τυφλός, εργαζόταν ακατάπαυστα και ακαταπόνητα. Με τη θεμελίωση του Καθολικού της Μονής Μεταμορφώσεως, στις 26 Φεβρουαρίου 1990, αξιώθηκε να δει το όνειρό του να γίνεται πραγματικότητα.

Τα τελευταία χρόνια της επίγειας ζωής του άρχισε να προετοιμάζεται για την κοίμησή του. Επιθυμούσε να αποσυρθεί στο Άγιον Όρος, στα αγαπημένα του Καυσοκαλύβια.
Πράγματι, τον Ιούνιο του 1991 προαισθανόμενος το τέλος του, και μη θέλοντας να κηδευθεί με τιμές, αναχώρησε για το καλύβι του Αγίου Γεωργίου στα Καυσοκαλύβια του Αγίου Όρους, όπου είχε καρεί μοναχός πριν από περίπου 70 χρόνια και στις 2 Δεκεμβρίου του ίδιου έτους παρέδωσε το πνεύμα στον Κύριο, που τόσο αγάπησε στη ζωή του.

Η Εκκλησία μας εορτάζει τη μνήμη του στις 2 Δεκεμβρίου

Μαγνητάκι Άγιοι Παΐσιος Πορφύριος