Παραθρόνιο Ξυλόγλυπτο 253

Παραθρόνιο 253

Το Παραθρόνιο 253, κατασκευάζεται στην χώρα μας από έμπειρους Έλληνες τεχνίτες και είναι φιλοτεχνημένο σύμφωνα με την Ορθόδοξη Χριστιανική Παράδοση. Το κάθισμα έχει βελούδινη επένδυση στη θέση και στην πλάτη, ενώ το κοσμούν περίτεχνες λεπτομέρειες Βυζαντινής Τεχνοτροπίας όπως ο Δικέφαλος Αετός, η Άμπελος και το Χριστόγραμμα. Είναι περασμένο με βερνίκι για μεγάλη αντοχή στο χρόνο και στις φθορές.

━━━━━━━━━▼━━━━━━━━━

Το Παραθρόνιο

Παραθρόνιο ονομάζεται η λειτουργική εκείνη κατασκευή ή το σύνολο των καθισμάτων τα οποία βρίσκονται διατεταγμένα στην ανατολική πλευρά του ναού και μάλιστα στον χώρο του Ιερού Βήματος, κατά κανόνα δε εκατέρωθεν της Αγίας Τράπεζας περί την αψίδα του ναού.

Στο βιβλίο της Αποκαλύψεως του Ιωάννη (δ,4-11) περιγράφεται η κυκλοτερής διάταξη εικοσιτεσσάρων θρόνων γύρω από τον θρόνο του Θεού, στους οποίους βρίσκονται καθήμενοι εικοσιτέσσερις πρεσβύτεροι. Στα απόκρυφα κείμενα του 4ου και 5ου αιώνα μ.Χ αναφέρεται ότι ο επισκοπικός θρόνος βρίσκεται στο μέσον, δηλαδή στην κορυφή του ημικυκλίου της κόγχης του ιερού Βήματος, ενώ εκατέροθεν αυτού κάθονται οι πρεσβύτεροι. Οι διάκονοι κάθονται όρθιοι.

━━━━━━━━━▼━━━━━━━━━

Ο Ψαλμός 

Η λέξη «ψαλμός» προέρχεται από το ρήμα «ψάλλω» που σημαίνει υμνώ μελωδικά τον Θεό, προσφέρω στον Θεό λατρεία με ύμνους μελωδικούς, τραγουδώ με άσματα τον Θεό, λατρεύω τον Κύριο υμνώντας Αυτόν με ψαλμωδίες.

Ο Δαυΐδ ο Βασιλέας και Προφήτης είναι ο ποιητής των εκατό πενήντα (150) ψαλμών που συμπεριλαμβάνονται στο γνωστό και προσφιλές σε όλους τους πιστούς της Εκκλησίας «Ψαλτήριον». Το «Ψαλτήριον» χωρίζεται σε πέντε μέρη, σε συσχέτιση με την Πεντάτευχο του Μωσαϊκού νόμου.
Η Εκκλησία μας από τους πρώτους αιώνες της Λατρείας χρησιμοποίησε το «Ψαλτήριον» για να υμνήσει τον Θεό, στις κοινές συνάξεις των πιστών, που γίνονταν στους «οίκους του Κυρίου» δηλαδή στους Ιερούς Ναούς.Και μάλιστα οι πιστοί είχαν πολλή ευλάβεια τους ψαλμούς και ευχαριστούνταν από την ακρόασή τους, σε σημείο να στέκονται όρθιοι, όταν γινόταν η απαγγελία τους. Γι’ αυτό καθιέρωσαν τα λεγόμενα «Καθίσματα» δηλαδή τα μικρά ψαλλόμενα τροπάρια που μεσολαβούν μεταξύ της κάθε ενότητας του ψαλτηρίου, ώστε να κάθονται για λίγο οι πιστοί.

Εκτός όμως από τον καθιερωμένο τρόπο της απαγγελίας του «Ψαλτηρίου» (ανάγνωση), πολλοί στίχοι των ψαλμών, ψάλλονται στη Θεία Λατρεία. Όπως παραδείγματος χάριν το «προκείμενο» του Εσπερινού που ψάλλεται μετά την «Επιλύχνιον Ευχαριστίαν» δηλαδή το «Φως ιλαρόν...» κατά τις καθημερινές και τις μεγάλες Δεσποτικές και Θεομητορικές εορτές. Ομοίως και τα «προκείμενα» που ψάλλονται στην Μικρή Είσοδο της Θείας Λειτουργίας, καθώς και τα «Κοινωνικά» δηλαδή οι ύμνοι που ψάλλονται λίγο πριν κοινωνήσουν οι πιστοί.